ประวัติศาสตร์ของย่านนิ-โจเมะ ในฐานะชุมชนเกย์ โดยทั่วไปเริ่มต้นในช่วงยึดครองญี่ปุ่นของสหรัฐ (1945–1952) และเกี่ยวข้องอย่างมากกับการล่มสลายของย่านโคมแดงของสหรัฐ (อากาเซ็ง)[5] มีหลักฐานย้อนไปได้ถึงปี 1948 ที่มีการกล่าวถึงร้านชาเกย์ในย่านชินจูกุ และในทศวรรษ 1950 ปรากฏบาร์เกย์จำนวนหนึ่งขึ้นในพื้นที่ของนิ-โจเมะ[6]

ก่อนปี 1957 บรรดาย่านโคมแดงของโตเกียวนั้นเติบโตรุ่งเรืองในฐานะศูนย์กลางสำหรับผู้ค้าบริการซึ่งมีการขึ้นทะเบียนถูกต้องตามกฎหมาย อย่างไรก็ตามหลังรัฐธรรมนูญฉบับใหม่และการแปรญัติว่าด้วยสิทธิความเท่าเทียม กลุ่มสตรีชาวคริสต์ของญี่ปุ่นยุคใต้ปกครองสหรัฐได้ล็อบบีสภานิติบัญญัติให้ผ่านร่างกฎหมายป้องกันการค้าประเวณีในปี 1956[5] ซึ่งถือเป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ที่การค้าเพศในญี่ปุ่นเป็นสิ่งผิดกฎหมาย[7] ธุรกิจและอุตสาหกรรมค้าเพศแบบธรรมเนียมจึงค่อย ๆ เสื่อมลงจากย่านนิ-โจเมะ และกลายเป็นกลุ่มวัฒนธรรมย่อยเกย์ที่ขึ้นมารุ่งเรืองแทนที่ในพื้นที่นี้[8] นิ-โจเมะ เริ่มเป็นที่รู้จักกว้างขวางในฐานะสถานที่ยอดนิยมของวัฒนธรรมย่อยเกย์ตั้งแต่ทศวรรษ 1950 เป็นต้นมา

เดอะเจแปนไทมส์ รายงานไว้ในเดือนกุมภาพันธ์ 2010 ว่า ย่านนิ-โจเมะ กำลังอยู่ในระยะเสื่อมถอย โดยจำนวนของร้านกลางคืนที่มีกลุ่มเป้าหมายเป็นเกย์ลดจำนวนลงกว่าหนึ่งในสาม การเสื่อมลงของย่านนั้นเป็นผลมาการก่อสร้างรถไฟใต้ดินโตเกียวสายฟูกูโตชิงในบริเวณใกล้เคียง ซึ่งทำให้ที่ดินในแถบนี้ราคาสูงขึ้น และจากการแพร่หลายขึ้นของอินเทอร์เน็ต[4]